Jezelf vinden is vallen en opstaan

Nathan Rajac de Vries vertelt dat hem in Marko’s verhaal vooral de eerlijkheid raakte. Hij herkent daarin zijn eigen werkwijze als coach: openstaan voor de waarheid, zorgvuldig spreken en bewust kiezen wat je deelt. “Hoe je spreekt, maakt het verschil,” zegt hij. De begeleiding met Marko beschouwt hij als een gedeelde reis waarin beiden hebben geleerd. “De bereidheid van de ander is een spiegel van mijn eigen toewijding.”

Als coach zoekt Nathan voortdurend de balans tussen begeleiden en loslaten. Hij ziet zichzelf als getuige en gids, maar laat de ander altijd vrij in zijn keuzes. “De keuzes zijn altijd aan de cliënt.” Loslaten hoort daarbij: forceren werkt niet. Zijn begeleiding is uitnodigend, niet sturend. Het moment waarop iemand zelf verder kan, voelt hij intuïtief aan — niet als afscheid, maar als een natuurlijk “tot ziens”.

Volgens Nathan worstelen veel mensen vandaag met zingeving: weten wat echt belangrijk is. Richting geven aan het leven noemt hij een bron van vervulling. Daarbij ziet hij dat mannen en vrouwen anders omgaan met druk en kwetsbaarheid. Mannen verbergen onzekerheid vaak achter prestaties, terwijl vrouwen juist zoeken naar veiligheid. “Iedereen draagt mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten in zich. Groei begint bij het erkennen van beide.”

Voor Nathan zijn innerlijke ontwikkeling en lichamelijke vitaliteit onlosmakelijk verbonden. Beweging brengt letterlijk energie in zijn leven. “Zodra ik beweeg, voel ik me beter.” Stilstand ervaart hij als het tegenovergestelde van groei. Zelf blijft hij leren, onder meer via het traject Leiderschap in Transitie, om zijn eigen blinde vlekken te onderzoeken.

Wat hij uit zijn werk wil meegeven, is eenvoudig maar krachtig: alles begint met willen. Wie bereid is te veranderen, vindt vanzelf de weg — via een gesprek, een boek of een toevallige ontmoeting. Zijn samenvatting van Marko’s proces en zijn eigen visie luidt: “Jezelf vinden is vallen en opstaan. Groei betekent één keer vaker opstaan dan je valt.”